W niedzielne popołudnie 15.01.2017r. scena gnieźnieńskiego teatru zamieniła się w stylowe wnętrze warszawskiej Kawiarni Pod Pikadorem. Była to jedna z najsławniejszych kawiarni okresu międzywojennego, która została  otwarta osiemnaście dni po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, miejsce spotkań poetów z grupy Skamander. Przy kawiarnianych stolikach zasiedli: Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Julian Tuwim, Antoni Słonimski, Jan Lechoń, Jarosław Iwaszkiewicz, Kazimierz Wierzyński, którzy dyskutując o polityce i sztuce, deklamowali publicznie swoje wiersze. W tych rolach wystąpili nie zawodowi aktorzy, ale… uczniowie Akademickiego Gimnazjum Milenium. 

Oprócz literatów pojawili się również wybitni politycy Polski międzywojennej: Józef Piłsudski, Roman Dmowski, Ignacy Paderewski, Władysław Grabski i Eugeniusz Kwiatkowski. Mogliśmy wysłuchać ich pełnych entuzjazmu mów politycznych. Gościom kawiarni Pod Pikadorem czas umilały występy zespołu wokalnego śpiewającego piosenki Hanki Ordonówny: „Miłość Ci wszystko wybaczy” czy „Na pierwszy znak”. Uczniowie zaprezentowali się w zbiorowym układzie tanecznym do piosenki „Może kiedyś innym razem”. Na szczególną uwagę zasłużyło trzymające w napięciu wykonanie „Alarmu” Antoniego Słonimskiego. Gimnazjalistów wspomogli uczniowie klasy V Szkoły Podstawowej Milenium, którzy brawurowo wykonali piosenkę „Wojenko, wojenko”. Swoistą klamrę kompozycyjną stanowiła zatrzymana klisza – uczniowie na chwilę zastygli w nieruchomej pozie, by po chwili „ożyć”, co skłoniło do zadumy nad mijającym czasem. Dodatkową atrakcję dla widzów było wykonanie przez grono pedagogiczne Szkoły Podstawowej i Akademickiego Gimnazjum Milenium dwóch kolęd.

Autorkami scenariusza „Lata dwudzieste, lata trzydzieste” są: Magdalena Cytryńska-Kurzępa i Beata Sitarek – nauczycielki języka polskiego i historii w Akademickim Gimnazjum Milenium. We współpracy z nauczycielką muzyki Agnieszką Żółtowską – powstał program artystyczny „Lata dwudzieste, lata trzydzieste”. Pomysłodawczyniom przedstawienia zależało na ukazaniu wielobarwnego kolorytu dwudziestolecia międzywojennego,  odejściu od wspominania okresu zaborów i podkreśleniu euforii, jaka ogarnęła Polaków tuż po odzyskaniu niepodległości. 

Widownia teatru w całości wypełniła się zaproszonymi gośćmi. Wśród publiczności znaleźli się przedstawiciele lokalnych władz, dyrekcja szkoły, grono pedagogiczne, uczniowie oraz rodzice. Występ uczniów został przyjęty gromkimi brawami. Podróż w czasie do pełnych radosnego entuzjazmu lat 20. minionego wieku wywołała u widzów sentymentalną refleksję oraz prawdziwe wzruszenie.  Sprawdziły się słowa piosenki odśpiewanej na koniec przedstawienia przez występującą młodzież: „Lata 20., lata 30., kiedyś dla wzruszeń będą pretekstem”. 

Wspólne odśpiewanie kolędy.